PAR
On track to technical rubber recycling
Publieke samenvatting / Public summary
Aanleiding
Ieder jaar groeit de vraag naar rubber, wat na gebruik veelal gedumpt of verbrandt wordt. Zowel de productie als het dumpen of verbranden van rubber zorgt voor enorme vervuiling. Daarbij komt nog uitstoot door transport, omdat noch de productie, noch de verwerking lokaal plaatsvindt. Voor producten zoals autobanden wordt al relatief veel gerecycled. In Nederland is zelfs een wettelijk minimum ingesteld van 20%. Daarentegen is nog veel winst te behalen: van de circa 8 miljoen ton rubberproductie in Europa is ongeveer 40% zogenaamd technisch rubber, samengestelde producten die bijvoorbeeld metalen of kunststoffen bevatten. Vanwege die samenstelling is het vooralsnog vaak onhaalbaar deze producten te recyclen. Deze producten, zoals rupsbanden en massieve banden van bijvoorbeeld landbouwmachines, baggerleidingen, olieleidingen, fenders en transportbanden, worden daarom veel naar het buitenland vervoerd voor verbranding. Alleen voor rupsbanden is al 80.000 ton afval per jaar wat nog niet verwerkt wordt.
Doelstelling
Door het onderzoek in deze milieustudie moet het mogelijk worden op een energie-efficiënte manier een tot nu toe volledig onverwerkte afvalstroom te recyclen. Dat onderzoek moet uitvinden hoe het recyclingproces er uit komt te zien, en hoe dat zo efficiënt en zuinig mogelijk gaat.
Korte omschrijving
In dit project loopt onderzoek naar hoe de verwerking van rupsbanden, en daarmee het scheiden van alle onderdelen (rubber, staal en kunststof vezels), het beste verloopt. Hiervoor wordt geïnventariseerd wat de eigenschappen moeten zijn van de eindproducten en de benodigde stappen in het industriële proces. Verschillende scheidingsmethoden worden onderzocht, naast mogelijkheden om water en energie te hergebruiken. Tenslotte wordt er een inventarisatie opgesteld voor de veiligheidsaspecten die komen kijken bij het recyclen van rubber.
Resultaat
Het belangrijkste resultaat is inzicht in de investeringen die nodig zijn om het energieverbruik te verlagen, water te hergebruiken en mogelijk zelf energie op te wekken. Ook komt er duidelijkheid over de besparingen op CO2 uitstoot door het recyclen. Daarnaast komt er inzicht in de veiligheidsaspecten en regelgeving op dit gebied. Samen vormen deze resultaten een onderbouwing voor een besluit over de daadwerkelijke bouw van een fabriek die het mogelijk maakt rubberen rupsbanden en andere technisch rubberartikelen zoals transportbanden, volledig circulair te verwerken.
Ieder jaar groeit de vraag naar rubber, wat na gebruik veelal gedumpt of verbrandt wordt. Zowel de productie als het dumpen of verbranden van rubber zorgt voor enorme vervuiling. Daarbij komt nog uitstoot door transport, omdat noch de productie, noch de verwerking lokaal plaatsvindt. Voor producten zoals autobanden wordt al relatief veel gerecycled. In Nederland is zelfs een wettelijk minimum ingesteld van 20%. Daarentegen is nog veel winst te behalen: van de circa 8 miljoen ton rubberproductie in Europa is ongeveer 40% zogenaamd technisch rubber, samengestelde producten die bijvoorbeeld metalen of kunststoffen bevatten. Vanwege die samenstelling is het vooralsnog vaak onhaalbaar deze producten te recyclen. Deze producten, zoals rupsbanden en massieve banden van bijvoorbeeld landbouwmachines, baggerleidingen, olieleidingen, fenders en transportbanden, worden daarom veel naar het buitenland vervoerd voor verbranding. Alleen voor rupsbanden is al 80.000 ton afval per jaar wat nog niet verwerkt wordt.
Doelstelling
Door het onderzoek in deze milieustudie moet het mogelijk worden op een energie-efficiënte manier een tot nu toe volledig onverwerkte afvalstroom te recyclen. Dat onderzoek moet uitvinden hoe het recyclingproces er uit komt te zien, en hoe dat zo efficiënt en zuinig mogelijk gaat.
Korte omschrijving
In dit project loopt onderzoek naar hoe de verwerking van rupsbanden, en daarmee het scheiden van alle onderdelen (rubber, staal en kunststof vezels), het beste verloopt. Hiervoor wordt geïnventariseerd wat de eigenschappen moeten zijn van de eindproducten en de benodigde stappen in het industriële proces. Verschillende scheidingsmethoden worden onderzocht, naast mogelijkheden om water en energie te hergebruiken. Tenslotte wordt er een inventarisatie opgesteld voor de veiligheidsaspecten die komen kijken bij het recyclen van rubber.
Resultaat
Het belangrijkste resultaat is inzicht in de investeringen die nodig zijn om het energieverbruik te verlagen, water te hergebruiken en mogelijk zelf energie op te wekken. Ook komt er duidelijkheid over de besparingen op CO2 uitstoot door het recyclen. Daarnaast komt er inzicht in de veiligheidsaspecten en regelgeving op dit gebied. Samen vormen deze resultaten een onderbouwing voor een besluit over de daadwerkelijke bouw van een fabriek die het mogelijk maakt rubberen rupsbanden en andere technisch rubberartikelen zoals transportbanden, volledig circulair te verwerken.